Joes hoorde Zaza’s stem, bibberend en raar hoog.
‘Joes, lieverd, wij zijn hier. Mama en papa. Kun je me horen?’
Joes durfde niet te praten en niet te huilen.
Hij durfde niet te slikken.
Hij durfde niet eens adem te halen.

Joes en Amber wonen met hun familie aan de rivier. Ze zwemmen erin en ze klimmen in de perenbomen die langs de oever staan. Maar het wordt steeds gevaarlijker om op de smalle dijk te wonen. Het verkeer rijdt rakelings langs de huizen, en op een dag rijdt een grote vrachtwagen recht op Joes’ slaapkamer af…

‘Selma Noort schetst met empathie het pijnlijke van veranderingen en de troost van een nieuw begin.’ – Trouw

‘Prachtig, authentiek generatieportret van een hechte familie.’ – Nederlands Dagblad

‘Ontroerende en aangrijpende kinderliteratuur.’ – Het Parool