Elk jaar, bij het begin van de zomer, gaat Doenja naar de stad. Dat is een groot feest.

Wanneer Doenja bij het terugkeren uit de stad op de trein in slaap valt, gebeurt er iets verrassends. Aan de eindhalte wachten er geen ouders, wel een gekko, een flamingo, een rog en andere verdwaalde dieren. Samen gaan ze op zoek naar de weg naar huis – en onderweg besluiten ze die ietsje mooier te maken.

Laïla Koubaa is de dochter van een Tunesische vader en een Belgische moeder. Tijdens de Jasmijnrevolutie in 2011 kwam Azizi, die zich al lange tijd in haar verscholen hield, zijn verhaal vertellen.

Inge Bogaerts maakte in 2011 met Mevrouw Ja en Meneer Nee haar eerste prentenboek. Boeken illustreren doet ze nog altijd (graag). Inge is net als Doenja een verdwaler die haar eigen weg vindt. Met Laïla deelt ze liefde voor mens en aarde.