Als Manu Keirse terugkeert naar het dorp van zijn jeugd, merkt hij hoe anders we leven dan vroeger. Gelukkig maar: we zijn een pak vrijer dan vroeger en de vele voordelen van de pijlsnelle medische en technologische vooruitgang spreken voor zich. Maar onze huidige manier van leven eist ook steeds duidelijker zijn tol: oudere mensen hebben het gevoel aan de kant geschoven te worden, jongere mensen branden op en kwetsbare mensen krijgen niet de zorg die ze verdienen.

Aan de hand van drie basisthema’s – anders ouder worden, anders ziek zijn en anders sterven – gaat Manu Keirse in dit inspirerende boek op zoek naar een fundamenteel andere manier van leven. Hij stelt daarbij prikkelende vragen én geeft genuanceerde antwoorden. Want hoe kunnen we ons leven en onze carrière op een heel andere manier vorm geven, zodat jonge mensen tijd hebben voor hun gezin en oudere mensen volop kansen krijgen om zich te ontplooien? Hoe kunnen we generaties niet naast elkaar, maar met elkaar laten leven? En wat als we de mens en niet de technologie centraal stellen in de gezondheidszorg?

‘We leven in een wereld waarin we alles mooi in vakjes hebben opgedeeld: de verantwoordelijkheid voor ouderen is verschoven naar woonzorgcentra en verpleeghuizen, voor ernstig zieken naar professionele zorgverstrekkers in ziekenhuizen, voor sterven en dood naar afdelingen voor intensieve zorg en voor palliatieve zorg, voor de verzorging van overledenen naar uitvaartverzorgers en begrafenisondernemers, voor de rouw van de naasten naar rouwcoaches en rouwtherapeuten.

Ik hoop dat ik je in dit boek kan prikkelen om na te denken over een andere manier van leven. Een leven waarin we de schotten tussen de generaties opheffen, waarin kwetsbaarheid een centrale plaats krijgt in plaats van te worden doodgezwegen, waarin de mens in al zijn facetten centraal staat.’